بسیاری از کسب‌و‌کارها برای معرفی برند، محصول یا خدمت خود از واژه‌ها، ترکیبات و جملاتی استفاده می‌کنند که بارها توسط برندهای دیگر استفاده شده‌اند و تاثیرگذاری و تازگی خود را از دست داده‌اند. به همین دلیل مخاطبان در بیشتر مواقع نمی‌توانند تفاوت و تمایز یک برند را با برندهای دیگر تشخیص دهند.
همچنین در سال‌های اخیر استفاده غیراصولی و نابجا از زبان محاوره، با هدف ایجاد ارتباط نزدیک‌تر با مخاطبان باعث شده “بیان” غالب در حوزه تبلیغات، بیانی فاقد ارزش‌های ادبی و گاه حتی بی ارزش و سخیف باشد.
هر کسب‌و‌کاری که محصول یا خدمتی متمایز و خاص را به بازار ارائه می دهد، باید “بیان” متمایز و خاص خود را برای گفت‌وگو با مخاطبانش داشته باشد.
برای اینکه به “بیان” منحصر‌به‌فرد خود برسید، در گام نخست باید مهارت “روایتگری کسب و کار” را بیاموزید تا بتوانید ارزش‌ها و ویژگی‌های کسب‌و‌کار خود را بطور دقیق شناسایی کنید. و در گام دوم، باید ادبیات پارسی را با حوصله و دقیق مطالعه کنید تا با قابلیت ها و امکانات این زبان آشنا شوید.
زبان پارسی، گنجینه‌ای ارزشمند از واژه‌ها، ترکیبات، جملات، اشعار، اصطلاحات و ضرب المثل هایی است که می‌تواند الهام‌بخش شما برای رسیدن به “روایت” و “بیانی” خاص و متمایز باشد.
این گنجینه عظیم، میراثی است بی‌پایان که به یک اندازه در آن سهیم هستیم. هرچه بیشتر به این میراث توجه کنید و در “بیان” خود از آن بهره ببرید، ارتباطی تأثیرگذار‌تر و ماندگارتر با مخاطبان خود برقرار خواهید کرد.
